Mijn honden
Marley † 18-05-2024
& Bobby
Bobby (links op de foto) en Marley, mijn eerste eigen honden. En wat voor! Het moest zo zijn dat deze twee kanjers op mijn pad kwamen. Toen ik klaar was om hondenmoeder te worden wist ik dat ik twee, wat kleinere honden wilde adopteren. Asielen in Nederland hadden geen match voor mij dus ik probeerde het bij stichting CARF. Wetende dat dit soort honden vrijwel niet voorkomen op Curacao wilde ik toch mailen. Twee maanden nadat ze waren gered uit hun vreselijke situatie kwam mijn mail binnen. Bob en Marley waren nog niet gepromoot want ze waren nog lang niet klaar voor adoptie, maar CARF wist ook, dit moest zo zijn.
Bobby en Marley zijn gered na jaren in de broodfok industrie te zijn moeten overleven. Ze leefde in een klein afgesloten houten hok in de brandende zon. Zij hebben ruim een halfjaar bij hele fijne fosters gewoond die de intensieve zorg op zich hebben genomen en dit echtpaar liefde en veiligheid gegeven.
​
In november 2016 begon hun reis naar Nederland en ons leven samen. Toen ze bij mij kwamen waren het al ontzettend dankbare en blije knuffelkonten die overal bij wilde zijn, wel áltijd zij aan zij. De band tussen Bobby en Marley is uniek. Die gaat zoveel verder dan 'twee honden die goed met elkaar overweg kunnen'. Dit zijn soulmates, een eenheid... En ik had het geluk om hier gelijkwaardig onderdeel van uit te mogen maken. Een drie eenheid!
​
Mijn bundeltjes geluk! Mijn kleintjes. Jut en Jul. Mijn voor altijd eerste grote liefdes!
Tasha
Tasha is in september 2017 bij ons gekomen. Ook deze dame komt uit Curacao en is gevonden door de Stichting CARF schuilend onder een auto bij de luchthaven. Ze was hoogzwanger en gelukkig heeft ze haar kinderen op een veilige plek ter wereld kunnen brengen. Ze was er heel slecht aan toe met een huidziekte, hartwormen, karpatten-ziekte en TVT. Ook was aan haar duidelijk te merken dat ze jaren heeft overleeft op straat. Ze was super zelfstandig maar vertrouwde snel een situatie niet.
​
Nadat zij is gevonden heeft ze 4 jaar in de shelter gezeten. Niemand zag haar met haar gekke huid en uitdagende medische dossier... Maar ik zag haar wel. De eerste keer dat ik in haar ogen keek op de foto wist ik dat dit mijn meisje was. Haar medische verleden nam ik met liefde op de koop en eenmaal in Nederland begon een zeer leerzaam en mooi proces voor mij om haar, zo comfortabel mogelijk te maken. Dankbaarheid heeft door haar een nieuwe betekenis gekregen. Als ik haar verzorgde en we elkaar aankeken heb ik geleerd om verder te kijken dan wat er op de oppervlakte te zien is. Wat heeft je hond écht nodig?
​
Naast haar lichamelijke uitdagingen heeft ze een heel sterk straathond DNA. De drukke straten, smalle stoepen, aangelijnde honden, mensen die zomaar op je af lopen, verkeer, waren een dingetje. Na 1,5 jaar merkte ik pas echte ontspanning tijdens de wandelingen. Dit proces heeft mij ook erg veel geleerd.
Dit bijzondere meisje, deze sterke oude ziel heeft mij heel veel geleerd. En ik haar!
Aaron † 06-03-2024
Aaron is in maart 2019 in ons gezin gekomen. Ook hij komt uit Curacao en is door stichting CARF in 2016 van de straat gehaald. Wij zouden Aaron eigenlijk gaan fosteren maar het klikte zo goed met Bobby, Marley en Tasha dat wij hebben besloten deze kanjer te houden.
Hij moest erg wennen aan het 'Nederlandse' leven, zowel op straat als binnen. Hij vloog overal blaffend en kwispelend achteraan, of dit nou een gigantische vrachtwagen was (deze momenten hebben mij wat jaren gekost...) of een kleine vogel! Deze jongen was onbevreesd. Wij noemde hem ook wel onze 'downie'. clown. Hij was zo speels en altijd vrolijk. Ik kon hem eigenlijk niks aanleren, maar voor eten deed hij alles wat hij dacht wat je van hem vroeg. Aaron heeft mij echt geleerd geen verwachtingen te hebben van een hond. Laat los wat zogenaamd hoort in deze gehaaste en prestatiegerichte maatschappij. Geniet van iedere dag en er is altijd wel een reden om te lachen.
Naast zijn karakter had hij ook lichamelijk wat uitdagingen. Door zijn chronische huidklachten en extreme jeuk heeft hij veel prednison gehad. In Nederland heb ik dit meteen afgebouwd en in overleg met mijn natuurgeneeskundige arts een plan gemaakt om hem te ondersteunen zonder meer schade aan zijn interne systeem te creëren. Dit ging met ups en downs tot het einde van zijn leven. Maar wat mij een heel goed gevoel gaf ik dat ik zijn klachten nooit heb onderdrukt maar iedere keer weer heb aangepakt bij de kern. Deze weg duurt langer, maar geeft veel meer kwaliteit van leven. Sjakie, mijn zorgenkindje. Onze clown!
Grace
Grace had mijn hart al gestolen zo'n half jaar voordat ik haar daadwerkelijk heb geadopteerd. Ze heeft een bepaalde blik in haar ogen die mij meteen raakte. Een oude ziel!
Grace komt ook van de stichting CARF en heeft 6(!) jaar in de shelter gezeten. Waarschijnlijk was zij een jaar toen zij binnen werd gebracht met haar 4 pups. Zwaar vermagerd, zeer angstig, met gebroken bekken aan de ketting in een container...
Waarom niemand haar eerder heeft willen adopteren, geen idee. Maar zo gaat dit helaas voor zóveel dieren in asielen, bij stichtingen en in shelters...
Na 2 jaar in de shelter heeft ze een zeer ernstig bijtincident gehad met een andere hond. De littekens hiervan zullen altijd zichtbaar blijven in haar hals, bij haar oren en in haar achterbeen maar ze heeft het overleeft! En gelukkig maar :)
Toen Aaron overleed heb ik vrij snel contact met CARF gezocht om de plannen in werking te zetten om haar naar Nederland te halen. 14 september 2024 is dat gebeurd! En ze nam haar vriendin Cassie mee die door het plotselinge overlijden van Marley ook mee mocht komen.
​
Grace is een bijzonder lief, zachtaardig en dankbare meid! Zeker gezien haar verleden. Wat ik wel merkte is dat ze wat signalen oversloeg als ze zich onprettig/onveilig voelde. Ze haalde vrij snel uit. Door tijd en rust begon ze te begrijpen dat ze zich niet meer hoefde te verdedigen en dat ze veilig was! Buiten gedraagt ze zich zeer intelligent door situaties stilletjes te ontlopen. Ze is zeer conflict vermijdend en heeft echt een hart van goud!
Cassie
Lieve blije Cassie! Ook wel 'bekkie' genaamd. Zoals in Grace haar verhaal al te lezen is Cassie eigenlijk een +1 van Grace. Doordat Marley zo plotseling na Aaron overleed en mijn oudjes Bobby en Tasha overbleven vond ik dat Grace en maatje mee mocht nemen. Ik heb Cassie dus niet zelf uitgezocht! In overleg met CARF hebben we voor Cassie gekozen omdat Grace tijdens de wandelingen en op de speelvelden duidelijk naar Cassie trok. Grace de meer terughoudende en stille meid die zich niet liet aaien en Cassie de blije spring in het veld die je meteen kwam begroeten met haar mooie blije staart!
​
14 september was het dan zover, ik had de meiden zelf opgehaald zodat ik ze op Curacao al een beetje kon leren kennen. Dit merkte ik thuis goed! Zowel zij samen als wij drieen vormden een mooi team.
​
Waar Grace met haar verleden de hond leek met de meeste uitdagingen was niets minder waar! Bekkie is stiekem een stuk onzekerder maar wilt dat niet zo laten merken. Dus een gevalletje grote mond, klein hartje... Fietsen, mensen, honden, kinderen, gekke voertuigen... Alles werd weggeblaft en wat was ze trots 'Kijk mam! Ik heb ze weggejaagd!' Werk aan de winkel dus!
Ze zal altijd een 'bekkie' blijven maar dit hebben we ondertussen goed onder controle. Cassie is vooral een hele blije speelse meid die me iedere dag wel aan het lachen maakt!